Ferudun Ergan Şiirleri - Şair Ferudun Ergan

O şehitlerimizin yüreğinde
Evler kuruyorsunuz,
Ağaçlar dikip güzel yemişler yiyorsunuz
Ve seviyorsunuz,seviliyorsunuz
Muhteşem aşklar yaşıyorsunuz
O şehitlerimizin yüreğinde

kaç orman taşıyorsun omuzlarında?
kaç dağ sığdırdın koynuna?
mesela parmakların kaç yeşil vadi?
avuçların kaç Çukurova büyüklüğünde?

samanyolu geçiyor mu hiç göz bebeklerinden?

benim ellerimi tutma sakın
Kuzeyli Kadın;
parmakların parmaklarıma ilikleniverir.

benim gözlerime bakma sakın
Kuzeyli Kadın;

Her buluşun
Her satırın oluşunda
Kendi kokun
Kendi gülüşünle
Sen varsın.

Güneyde bir kasabada,72 lerde,
bizim çocukluğumuzda.
Kıyamet günü konusu
çok konuşulurdu.
Derlerdi ki! ...
‘’Kıyamet Filistin de kopacak

Bir çiçek,
bir böcek,
bir ağaç.

Ya da bir kuş,
bir köpek,

yüzüm avuçlarında oturuyordum
o mavi otobüs geldi;
lacivertti gece…

akıyordu zaman, akıyordu yürek.

Bu gün,
bulutların içinden geçtim.
Dağ yoncası,kekik,
nergislik koktu tenim.
Yüzümü rüzgara verdim.
Beni bir kişi gördü.

üzülüp
acı çektiğim her keresinde
anlarım;
bir mâna yüklenmiş işaretlere.
gülümseyerek, sakince;
kavramalı yeni olanı

hadi bir sebep bul
mor pantolon üzerine pembe gömlek giyeyim.
o dağ senin bu deniz benim gidelim;
aşk bulutlara, meşk yıldızlara değinceye güzelim.
hadi bir sebep bul
göçmen kuşları ayrı diyarlara uçmasın.