Ferude Şiiri - Muammer Çelik

Ferude miydi
neydi senin adın
her sabah
her akşam
kapımdan gecen
içimi yakan kadın?
Seni lanetlemek
paralamak istiyorum
yerden yere vurmak
ayaklarımın altında çiğnemek
içimdeki deryada
boğum boğum
boğmak istiyorum….
Çünkü yanıyor yüreğim
kan ağlıyor içim
anlatılamaz bir tutkuyla
tutsak oldum sana
esir düştüm sana
yenik düştüm
küstahca gülüşüne
insanı çatlatan kahkalarına
alımlı, fiyakalı çalımlarına …
İsyan ediyorum şimdi
seni ey mahalle yosması
sana diyorum dinlesene
hani arada bir görünürdün
sokağın yukarı başında
saçlarını rüzgarlara atardın
dikerdin burnunu havalara
ve ağır ağır önümden geçerdin
yalvaran gözlerle bakardım bende
aceba gözlerimde yeşeren sevdayi
yüreğimde mayalanan sevgiyi
gönlümde buram buram olan
o lanet olası, kahrolası
karşılıksız aşkı görürmü diye
görürde insafa gelir mi diye…

Birazcık olsun, bırazcık olsun
içi cız eder de, beni sever mi diye…

Hani sen söööyle bi’ bakardın
can alıcı o meşhur bakışınla
ve birde ”hıh” diyerek geçerdin
sonra yürürdün mağrur mağrur
sokaktan aşağı doğru
saçların rüzgarda dalga dalga olurdu…
Hani bir mahalle yosması edanla
koşar adımlarla
Yüksek topuklarla
kaçardın benden
birde zevk alırdın
haz duyardın
melül melül
bakışlarımdan…

Birde ”uuuu” çekerdin
buda ne demekse!

Ferude miydi
neydi senin adın
her gelişinde
her geçişinde
içimi dağlayan
yüreğimi kavuran
insafsız,
vicdansız
ve duygusuz KADIN…

23.04.2003
BirDeli
(Bir insanı çileden çıkaran, delirten çok eski ve karşılıksız bir aşkın anlatımı!)