Fersiz Şiiri - Yahya Oğuz

Belkide yaşamak
Bütün bitişik unsurların koptuğu şeyde
Düşüncelerimi kemirir can alarak çamur
Bense alıkonulmadık ne kaldıysa
Hayata savrulmak, bir başak olmak için
Kendimi acındırsam
Çünkü deniz; ıslatmayan, alabildiğine derinlik
En cesim gemiler bile ona tat verir
Ne vaat eder ki boğulmaktan başka
Yakılmak için bile olsa gemileri yok
Ve de ömür harcanacak uzak limanları

Hepimiz garibiz yeryuvarlağında
Masum bir kedi kadar yaşarız
Ama daha acıklı ölürüz
Ne zaman aklıma bir düşünce düşse
Binlerce harami kesiyor yolumu
Tam enseme binlerce darbe iniyor
Hakikate bandırmak için gözlerimi
İniyorum en derin kuyuya
Ama ne yazar, körüm
Fermanımı okuyor yazılmış olan
Bilinsin ki herkesten çok
Benim adıma yakışır yaşamak
Ümidime ve öfkeme kim ömür biçebilir ki

Neden ki hayat
Tarifsiz yaşayışlarla ızdırabım
Bütün fikirlerime rağmen
Birkaç laftan ibaret ezberim tazeleniyor
Alçakça bilmiyorum
Doyumsuz ey kara leke
Alıver anlattığın masalı
Tat vermiyor bilmecelerin de
Bilsem…
Uçurumlara örttüğün perdeler
Yazılmış ilk kitaplara kastın ne
Gayba savuldu anılarım
Gökse suyunu çekti
En son trenin gücenik tavrı
Ve hiçbir şey bilmeden ölüm çattı geldi
Tıpkı atalarım gibi fersiz kaldım