Fersah fersah

Bir umuttur fersah fersah,
Dalgaların arasında kaybolan bir gemi gibi,
Ufka vurur gider uzaklaşır,
Fersah fersah,
Adım adım...
Kendini anarsın,
Düşlerinde,
Hayallerinde,
Yüreğinde...
Zindanlar kurulur içinde perçinden,
Sanki, duvara tutunmuş bir çiçek gibi,
Ya da sarmaşık,
İçindeki bağları koparırcasına,
Yumruk atar gibi,
Acısını parmak uçlarında hissedersin,
Daha sonra yürekte sızlar,
İçin acır,
Gözlerin kısılır öfkeyle,
Nüans eder kelimelerin dilinin ucunda...
Yetmez telkinler.
Günün içinde yaşarsın belirsizlikleri,
Hasretleri, özlemleri...
Bir adım ötededir belki, tutmak istersin,
Avucunu, yüreğini, kalbini...
Ya da yasladığın bir omuzdur omuzunu,
Kol atar omzunun üstüne,
Saçlarının vurur her bir teli, her bir tanesi,
Gözlerin sıkışır duyguların içine,
Tarifi yok cümlesi az gelir dile,
Anlamak sözde, kelimenin özünde,
Özlemdir adı, hasrettir gözlerin gözle buluştuğu an,
Herşeyi ezber edersin o an,
Sadece yaşarsın...
Beni hep mutlulukta bulursun,
Bu mutluluk ufuk da olur bakışlarda.
Aynı bir gemi gibi,
Rüzgar vurur seni,
Bir sağa bir sola,
Dalgaların eşliğinde ufka gider, uzaklaşırsın,
Fersah fersah gözlerinin içinde.
Son dakikadır, o anı yaşamak istersin,
Belkide gittiğin bir rüzgardır arkandan gelen,
Kendini ararsın bu rüzgarın içinde.
Hayalini tutmak istersin gözlerinin ucunda,
Ya da gözlerinin önünde giden hayalin,
Bir pelerin gibi savrulur gökyüzünde,
Bulutlarla dans edercesine...
İşte o an duyguların tarifi yoktur,
Düşlerindeki herşeyi o an yaşarsın.
Bir film şeridi gibi geçer herşey önünden,
Tane tane,
Kare kare,
Fersah fersah uzanırsın,
Uzaklaşırsın her adımda, her anda,
Tomurcukların çiçekleri kurur da savrulur ya sonbaharda,
İşte o an öyle uzaklaşırsın benden,
Bir rüzgar gibi,
En öteye en uzağa,
Fersah fersah... En öteye gidersin işte.,
Gidersin işte hayalinin peşinde,
Hayalinin peşinde...
Ufukta son bulan bir bilmece işte...