Fermanım… Şiiri - Tolga Saygılı

Olmadı iki gözüm umudum yok
Yarına öksüzüm…
Ne hatırım nede kelamım kalmadı
Yok, artık yarınım
Olmasın soranım silinmesin gözyaşım
Sallanmasın dalda da bir yaprağım.
Kimler sorsa da sorsun kalmadı dermanım
Öldü gitti işte dağ gibi çınarım
Fermanım…

Ah mı desem of mu çeksem ta derin den
Bilmiyorum aklım da almıyor
Olup bitenden,
Çözemedim şu kahpe zamanı ne gelir elden
Gitti gençlik yaram içerde.
Söyletme beni zalimin kızı ne çok sevmiştim seni
Bir bilebilsen
Ferman senden hiç geçer mi deli misin sen
Öldü gitti işte dağ gibi çınarım
Fermanım

Oy dost dediklerim hep sırtımda gezdirdiklerim
Nerdesiniz şimdi?
Hani dosttuk kardeştik
Of aptal kafam Dost kardeştir ben sanmıştım
Ahh ahhh. Ne kadar da inanmıştım
Ne yazık ki aldanmışım
Öldü gitti işte dağ gibi çınarım
Fermanım

Anam sandım babam sandım
Aldım bağrıma bastım
Taş bastım kara taş bastım
İstemediler mutlu olmamı
Bu bana yapılırımı bir evlada kıyılırımı
Söyleyin dağlar taşlar.
Bunlar beni anlamadılar ve yaktılar
Öldü gitti işte dağ gibi çınarım
Fermanım.

Ben fermandım dağ göğsünde bir kardım
Çınar ağacın da son yapraktım
Yerin de ağır bir kayaydım
Elde bir alkıştım. sestim
Ben. Büyüktüm. Çocuktum.
Yüksektim. Engindim.
Bir gün. Kırmadım.
İncitmedim.
Ben aşım.
Aşktım.
Fermandım.
Öldü gitti işte dağ gibi çınarım
Fermanım …

Size kalsın yalan dünyanın son resmi
belki bulursunuz bir teselli? ? ? ? ......

SÖZ:FERMAN ALÇİÇEK. 20.07.2009