Ferman 'karamanoğlu'

FERMAN

“Ben ki; Beylerbeyiniz, Karaman Oğlu Mehmet.
Milletime duyurun, böyle eyledim ferman!
Sözünü özü diye bilenler çekmez zahmet.
Söylenen anlanırsa, derde bulunur derman! ”

Bu vatanın sahibi bu millet madem Türk’tür,
Başka dille konuşmak bil ki; gaflettir, şirktir.

Türk dilidir, Türklüğün gönül açan pınarı.
Türkçe ile beslenir, Türkün hayat çınarı…

Edebiyat, sanat, fen, ilim edep hep onda,
Kök salıp büyümeli umut olup her canda

Erenler bu dil ile söylemeli fikrini,
Bülbüller bu dil ile eylemeli zikrini…

Dil, bizim dil olunca daha iyi anlarız.
Ana, baba, yar sesi hürmetiyle dinleriz.

Bu gün coşuyor ise dilimiz selcesine,
Şiirler yazıyorsak gülşende gülcesine,

Dilin anzer balında buluruz özümüzü,
Bir vahiy kıymetiyle kutlanan sözümüzü…

Engin “Atasözleri” gamsız gönderimizdir.
Dil, bulanmak bilmeyen akıl önderimizdir.

Bir dil bir arı pınar değilse kanılamaz.
Dili bulanan suda, pak olup yunulamaz.

Göklerde mutlu vakur süzülürken al bayrak,
Ülkede dirlik düzen onunla olur ancak…

Dili bozulan millet uzaklaşır aslına…
Kim elin dili ile sahip çıkmış nesline?

Dilsiz ilim olur mu, dilsiz sanat olur mu?
Anlaşılmayan bilim, kula kanat olur mu?

Bilmeden gidilen iz, dayanıksız özsüzdür.
Onun için yaban söz, yavan aştan tatsızdır.

Bu, Fermanım duyulsun cümle Türk illerinde,
Türkçeyle konuşulsun her an her hallerinde.

Çünkü elin diliyle tat vermiyor bir türkü,
Töre ve dil olmazsa kim nasıl tanır Türk’ü.

Ne muhteşem lezzettir Türkü, Türkçe çağırmak.
Bir sevda kıvamında gönülleri yoğurmak…

Yeryüzünde güzellik en ince ayardadır.
Türk Dili, Türklük için en kutlu değerdedir.

Dilidir bir milletim gözü kulağı aklı,
Her sözde her cümlede cevheri özü saklı…

Mustafa Kaya Akozan