Ferman İçinde Ferman Şiiri - Halil Gürkan

FERMAN İÇİNDE FERMAN

Nefsin heybesine koyup zamanı,
Hapsettim beynimi mekan içinde.
Zerreye sığdırdım bütün mekanı,
Kaybettim yolumu zaman içinde.

Kendime yöneldi hep kendi taşım,
Boğmadı kibrimi akan gözyaşım,
Bazen kaderime diklendi başım,
Bedenim kıvrandı isyan içinde.

Her umut içimde yeşeren bir çim,
Ne yazık ki kurur yandıkça içim,
Bana ters göründü renk, desen, biçim,
Boğuldum dembe dem tufan içinde.

Edemeyince ben kendimi tarif,
Kimi cahil dedi, kimi de arif,
Aklımın hükmüne duygum muhalif,
Seneler tükendi hüsran içinde.

Avunurken gönlüm bin bir edâyla,
Hayal kubbem doldu bir hoş sedâyla,
Yüzyüze gelince vakt-i vedâyla,
Farkettim fermanı ferman içinde.

Halil GÜRKAN