Ferman Şiiri - Hikmet Yakışır

Adı Fermandı.
Güneydoğunun kırsalında
Dört çocuk birde karısı
Yaşamaya çalışıyordu.
Yaşıyor muydu acaba?
Belli değildi.
Bir gün tok,
Üç gün aç.
Buna yaşamak denirse.
Bebelerden biri
Henüz çok küçüktü..
Süt içmesi gerekiyordu,
Ferman’ın süt alacak parası yoktu,
Kırsalda çalışma imkanı da yoktu.
Ama bebesi süt içmek zorundaydı.
Ferman süt alamıyordu bebesine.
Çalışmak istiyordu Ferman,
İşi yoktu.
Bebe ağlıyordu.
Bir gün,
Silahlarını kuşanmış birileri geldi,
Fermana.
Bize katılırsan çok paran olacak,
Bebene süt, bebelerine giyecek
Alabileceksin dediler.
Ferman katıldı onlara,
Bebesine süt aldı Ferman
Yavrularına giyecek.
Başına aldığı işin
Farkında değildi Ferman.
Bayrağının altında yaşadığı,
Bebesine süt vermesi gereken
Çok güvendiği
Devlet babası
Vatan haini ilan etmişti Fermanı.
Ve Fermanın “fermanı” imzalandı.
Ölmesi gerekiyordu.
Bir gün,
Ferman kıstırıldı,
Bir mağarada,
Etrafı çevrildi,
O sırada gök gürledi,
Şimşekler çaktı,
Yağmur yağmaya başladı,
Ama kurşun yağmuru,
Ve Ferman vuruldu,
Yaralı ele geçirildi Ferman,
Vatan haini diye,
Tedavisi bile yapılmadı,
Yargılanmadan
“Fermanı” infaza konuldu,
Ölüme terk edildi Ferman,
Ferman öldü.
Arkasında genç bir kadın,
Ve dört çocuk bırakarak,
Vatan ise bir hainden temizlenmiş oldu,
Temizlendi mi acaba vatan?
Fermanın bebesine
Süt vermesi gereken vatan.
Fermana aş için,
İş bulması gereken vatan?
Fermanı öldürmekle
Hainlerden kurtuldu mu?
Peki ya?
Süt içmesi gereken bebelerin hakkını,
Banka hortumlayarak çalan
Devleti dolandırarak vatanı soyan,
Fırsatı olsa vatanı üç kuruşa satacak olan,
Madalyalı dolandırıcı olan,
Vatan evlatlarına ne yapıldı?
Hiç?
Utanç madalyalarına
Bir yenisi eklendi sadece,
Ve vatan kurtuldu,
Ferman öldürülünce.
Kurtuldu mu acaba?
Vatan sağ olsun (mu) ....!

(01 Haziran 2003)