Hor görüp kalpleri incitme,
Senin de nice hatan vardır.
Affedenim elbet var diye,
İnanmaki defterin beyazdır.
Kimseyi dünya için kırma,
Baktığı kadar değil gördüğü kadardır.
Görmediğinden azade,
Gördüğünün esiri.
Görmezden gelirse mesut,
Görüpte geçerse bahtiyardır.
İnsan bu,
Etten ve kemikten,
Bir nefese muhtaç.
Varacağı menzil Tek!
Erse de bir ermese de.
Yıllarca söyledigim cümlelerin kalmadı ehemmiyeti,
Derin bir kuyudayım arşa değdi azameti,
Öğrendim bildim herkesin var bir marifeti,
Şereften yoksunmuş kulun ta kendisi.
Zülüm gördüm ses ettim zalim dediler,
Şimdi gidiyorsun şimdi.
En azaplı günlere,
Cehennem odalarına,
Beni mahkûm ediyorsun.
Bu hikâyenin en güzel yerinde,
Sensizliğin soğuk kollarına,
İsyan duvarlarımda tekrar tekrar yazdığım o söz,
Bir çığlık gibi evreni sarıyor,
Dilim gönlüme gönlüm dileme küsüyor.
Söndürün ışıkları görmesin gözüm,
Bir ölüm uykusuna dalayım bugün.
Ey kalbim!
Eşiğinde bekleyen kalb’e dikkat et.
Varsa fıtratında nankörlük,
Meziyetiyse şerefsizlik şayet,
Sıddık bir kıtmir sandığın çıkar köpek.
Ne söylüyor bakın şu mezar taşı,
Bende vardım bir zaman dünyada,
Hiç sanmazdım yerim burası,
Kara toprak bastı beni bağrına.
Matemimi tutan gamlı sevdiklerim ,
Neredeyim,
Nasıl bir bilinmezlikteyim.
Gerçeğin bile yalan,
Varlıkların boşluk,
Sözlerin sessiz,
Fikirlerin sapkın,
Diliniz pek uzun belli dediklerinizden,
İnsan olan utanır şu halinizden,
Dilimiz varmaz söze edebimizden,
Sorarım sabrımızı taştan mı sandınız ?
Kırmayalım gönül haketmez dedik,
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!