Ferit Gürsoy Şiirleri - Şair Ferit Gürsoy

Bugün kederliyim
Güzel Bursa'm
İçimden gelmiyor gülmek
Eğlenmek
Sokaklarından tad alamıyorum
Bugün

Önce anlat anne
Dünya yeşil mi?
Hava temiz
Deniz mavi mi?
Sevgi kardeşlik var mı dünyada

Dünyam Küçük bir kutu gibiydi

Ne karanlık korkutuyordu
Ne de çarpıp yıktığım
Eşyalarım
Zararı hep kendimeydi

Saatlerce gözlerine bakıyorum
Bıkmadan, yorulmadan
Usanmadan
Bahane arıyor gözlerinde kalmak için
Gözlerim
Kâh ürperti kâh üşüme

Ne limanlarda
gidene el salladım
Ne de otobüs terminalinde
Gidenin arkasından
Ağladım
Ne de garlarda hayaliyle

Ey zaman; her şeye kadirsin
Nelere merhem olmadın ki
Ey zaman: ne umutlara pranga
Hayallere yıkım, sevinçlere hüzün
Umutlara gem…
Kaç sevdaya koyu karanlık

Gittin ya…
Bakmadan ardına
Umursamadan yılları
Sevginin emeğini hiçe sayarak
Gittin ya…
Helalin olsun…!

Ağlıyor Anadolu
Ağlıyor ki
Gözyaşları
Kan
Anaların yüreği
Kan

Bu gün çok sevdiğim kuzenim Mehmet (19.11.2005) vefat etti. Kızını gördüm, ölümü gördüm, soğukluğunu içimde hissettim. İlk defa ölüm beni korkuttu. İlk defa ölenin ardından gülmeyi ihtiyaç hissettim. Mehmet Çalışkan’ın kızına… 19.11.2005


Bu gün ölümün soğukluğuyla tanıştım
Ürkekti gözyaşı
Hüzün vardı

Yıllar tükenmiş
Geçmiş ömür.
Yorgun bedenimde
Yaşanmamış hiçler.

Ne ağıtlarım oldu