FERİT GÜL HAYATI
1983 yılında bir yaz günü açmışım gözlerimi dünyaya. Doyasıya
yaşamışım çocukluğumu. Camlar kırmışım, bahçelere toplar
kaçırmışım, sarı bisikletimin pedallarında can bulmuşum.
Sonra başka bir ben keşfetmişim içimde. Gülen adama inat hep
ağlamışım. İçime akan gözyaşları mürekkep olmuş düşlerimdeki
acıya ve belkide bu yüzden hep ayrılıkları, hüznü yazmışım...
Ben ferit gül; alabildiğine neşeli ve içinde ağlayan bir adam işte...
Eserleri
En büyük eserim kendimim...
Bugün seviştim, yürüyüşe katıldım sonra
Yorgunum, bahar geldi, silah kullanmayı öğrenmeliyim bu yaz
Kitaplar birikiyor, saçlarım uzuyor, her yerde gümbür gümbür bir telâş
Gencim daha, dünyayı görmek istiyorum, öpüşmek ne güzel,
düşünmek ne güzel, bir gün mutlaka yeneceğiz!
Bir gün mutlaka yeneceğiz, ey eski zaman sarrafları! Ey kaz kafalılar! Ey sadrazam!
Devamını Oku
Yorgunum, bahar geldi, silah kullanmayı öğrenmeliyim bu yaz
Kitaplar birikiyor, saçlarım uzuyor, her yerde gümbür gümbür bir telâş
Gencim daha, dünyayı görmek istiyorum, öpüşmek ne güzel,
düşünmek ne güzel, bir gün mutlaka yeneceğiz!
Bir gün mutlaka yeneceğiz, ey eski zaman sarrafları! Ey kaz kafalılar! Ey sadrazam!
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!