Rüzgarda terketti bu kenti
Ve gidişine ağıtlar yakıldı
Elleri nasırlı anaların dilinden.
Sonra dağlara pusu kurdu yalnızlık,
Kaçak sevdalara mahkum olanı sakladı.
Kızgın kumlara düştü rahmetin,
Kızgın kumdan beter yüreklere düştü,
Anne elinden kopartılan bebeğe,
Açlıktan nefes bile olamayan garibana bu rahmetin.
Sardı dünyayı tarifi mümkün olmayan bir nur,
Rüzgar okşar saçlarını
Ve semaya döner tüm gözler.
Sen;
Olabildiğine yalnız,
Olabildiğine mahsun.
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!