Ferit Ayva Şiirleri - Şair Ferit Ayva

Feribottayım,
mavi patiskalarda,
İstanbul'la yaşlanıyorum.
Ruhumu yağmurlara kurban etmişim...
Sesini duyuyorum düşen her damlanın.
Islak adımlar atarken karanlık sokaklarda,

Uçsuz bucaksız çöller gibi
yüreklerle geldik dünyaya.
Her acı,her aşk ve her aşk_acısı
birer fidan dikti yüreğimize.
Yoksa nice olurdu halimiz
içimize akan yaşlarda,

Denizini bıkmadan ütülerken feribotlar,
ben Hazarfen olup martılarla yarıştım...
Kime daha çok
çarpıyordu,RÜZGAR...
Kime daha çok
gülüyordu,İSTANBUL...

Senin sesin;
uykusuz gecelerin sabahında,
serçelerin adıma yaktıkları ağıt..

Senin sesin;
sisli gecelerde denizcileri çağıran,

Aynaya bakıyorum...
Baktıkça yokluğun,
şamar gibi iniyor suratıma...

Sigarayı çoğalttığım için,
Gözlerimin altındaki morluklar için,

Bazen bana ilham gözlerimden,
damla damla gelir.
Akar bilinmeyene gidenlerin ardından.
Yağmur yağsada farketmez,
çıkmaz sokaklara.
Gidenler dönsede farketmez,

Senden yoksun paragraflarım,
satırlarıma sensiz başladım.
Belki de yanlızlığın kirzidir,
beni yazmaya sürükleyen,
belki de çiçeklerdir,kuşlar
yada baharın sesidir kim bilir?

Ne güneş,ne ateşti bizi yakan.
Gözlerinde yanmaktan korkardık sevgilinin,
birde avuçlarında erimekten.

Sonbaharın kışa koşan günlerinde
biz yağmurdan kaçarken,

Fikrimde sel olur sesin,
yüreğimde heyelan.
Kayar,akar sana ince düşüncelerim.
Deli edebiyatım şahlanır
gözbebeklerinde...
Baharı çağırır gibi yazarım seni...

Üstü kapalı bahçelerin saklı çiçekleri,
yapayanlız ve çırıl çıplak açarken
her ay doğuşunda.
Sen peşinden koşan,
mahallenizin çocuklarını düşlersin...