Ferimah Şiiri - Süleyman Özel

Ferimah

Olurda görmezsem seni bir daha
Bilesin saklımda yüzün Ferimah
Sıçrayıp kalkarsan bir kör sabaha
Ardımdan akmasın gözün Ferimah

Ah çekip derdime yanmıştı dersin
Hüsnü-zan düşleyip kanmıştı dersin
Kimbilir belkide selam edersin
Mevsimden mevsime bazen Ferimah

Düşünce yokluğun yürek dibime
Köpürür taşarım sığmam kabıma
İsmini koyarım belki sabime
Olacak derlerse kızın Ferimah

Bendeki mevsimler hep alacalı
Göğümde kırcılar bulut parçalı
Dalımı ökseler bir kara çalı
Güneşi beklerken yazın Ferimah

Ağlatmak değildir inan amacım
Hep böyle karlıdır diğer yamacım
Neylersin bu idir benim mizacım
Neşemi kaplıyor hüzün Ferimah

Arada gönlünden geçir adımı
Bir keskin şaraba benzet tadımı
Bağışla aştıysam eğer haddimi
İçime çöküyor sızın Ferimah

Bir yaban bağına kondum neyleyim
Başlayan aşklarda sondum neyleyim
Zihnimde bir gerçek var söyleyeyim
Yokluğun ölümden hazin Ferimah

Oysa yeminliydim tutamadım ben
Aşkını gönlümden atamadım ben
Mahcûbum inanki arama neden
Öldürür bir acı sözün Ferimah

Süleyman Özel