Feriğim Şiiri - Servet Tamer

yağmur yağmurdu gözleri
sel gibi boşanıyordu kanlı yaşlar
nerdeydi şimdi...
kara bulutlar kaplamıştı içini
kasvet kasvet...
buğu buğuydu gözbebekleri
dişleri kenetlenmişti...
bir umudu vardı uzakta
gözleri yolda...
sardı benliğini yalnızlık örtüsüyle
kimsesizdi,çaresizdi
ama umutsuz değildi...
feryatlarını duyacaktı bir gün
belki bir mezar taşında...
feriğim diyordu...
gözleri kayıyordu zamanı biten anılara
bir tebessüm yayılıyordu dudaklarına
gözbebekleri ışıl ışıldı
bir gün gelecekti...
ve yine sevilecekti..
o gün bugündür sevgili...
hadi gel..
açtım kollarımı
sar beni
sev beni
gitme bir daha
mezarımız bir olsun....