Ferigamın Şiiri - Hikmet Feridun Demir

Şıllo derlerdi adına, gerçek adı değildi sanırım, köyümüze1957-1959 yıllarında, Perişan kılıklı çelimsiz, 50 yaşlarında, kısa boylu ve kendisine uygun aynı garıbanlığın ve perişanlığın izlerini kendinde barındıran eşeği ile biri gelirdi. Çok sempatik bir kişiliği vardı. Eşeğinin üzerinde heybesi ile ev ev dolaşır, ev hanımlarına mahalli türküler söyler ve onun karşılığında un, bulgur gibi yiyecekler toplar heybesine doldururdu. Biz köyün cocukları için çok hos bir ortam oluşur ve biz Şılloyu ev ev takib eder onun her türküsünü bir başka zevkle dinlerdik. Akşam oluncada illa biz cocuklar onu kendi evimize getirmek isterdik ki akşam yemeğinden sonra ev halkına ve gelen komşulara türkü ziyafeti çeksin. Mahalli Türkülerle bizlere başka diyarlara götürürdü. Sabah kalkar, onun gidiyor olmasının bizde bıraktığı çocuksu iç burukluğumuzla başka bir köyün yolunu tutardı. Kürecik tarafından geliyor derlerdi ama köyünü hatırlamıyorum. Yıllar sonra sorduğumuda karlı bir kış günü kendisinin ve eşeğinin kurtlara yem olduğunu duydum. Ne derece doğrudur bilemiyorum ama bir daha izine rastlamadım. Yaradandan bol bol rahmet diliyorum. Beş atı yaşlarımda iken dinlediğim Türkülerinden ancak bir kaçı hatırımda kaldı. O değerli isimsiz halk sanatçısını burda anma ve anılarını yad etmek için hatırımda kalanları onun yorumu ve şivesi ile buraya Derleme olarak aktarmak istedim.