Ferhunde’nin Çığlığı Şiiri - Mustafa Bulan

Bir gün masum Ferhunde Melikzade
Sessiz yürürken bir türbe önünde
Bir şeyler yazan bir muskacı gördü
Ve uyardı onu uygun bir dilde...

Çok görmüştü şu muska yazanları,
Ayetler ile şifa satanları…
Hep istemişti yerinde uyarmak
Biliyordu, bu Kur’an’a aykırı!

Dedi: “Kur’an, değil tılsım kitabı”
“Vermez tıbbi şifa, kapat tezgahı”
Derken, yobaz birden kalktı ayağa
Bağırdı: “Kafir yakıyor Kur’an’ı.”

Yüzlerce yobaz toplandı oraya;
Hepsi pis sakallı, ucube, parya…
Kâbus yaşatan canavarlar gibi
Anlamadan başladılar vurmaya…

Ferhunde bağırıyordu bir yandan:
“Hayat kitabıdır, rehberdir Kur’an”
“Işık tutar önümüze, dinleyin”
“Kur’an asla bahsetmiyor tılsımdan”…

“Biliriz Kur’an şifadır kalplere”
“Yalnız kalp krizine olamaz çare”
“Ama der bize: ‘Bir bilene sorun’”
“Uyarak gideriz kalp hekimine”…

“Buradaki şifa inançsızlığa”
“Ve doğurduğu o büyük boşluğa”…
Ferhunde son kez bağırdı yürekten:
“Kur’an’a uyun, düşmeyin tuzağa!”

Yobaz anlamaz, asla sorgulamaz!
İşine gelmeyeni kolay duymaz!
Duysa da fazla olmaz umurunda…
Vicdanı yoktur ve ayrıca aymaz...

Yobaz her zaman sürüden güç alır
Birey olamaz, hep edilgen kalır
Yüklenir, yeter ki bir zayıf bulsun
Sürü içinde, fren tutmaz saldırır…

Hep birlikte vahşice saldırdılar;
Saç, baş, gövde onu parçaladılar!
Arabaları sürdüler üstüne…
Üzerinde ateş bile yaktılar...

Atılan taşlar çok yaktı canını
Ve inletti Kabil sokaklarını.
Kıllı canavarlar kıyarken ona
Polisler bile döndüler sırtını?..

Demeyin ha! Sırtlana benziyorlar;
Vallahi haksızlık, masumdur onlar!
Canileri parçalayıp yutardı
Keşke orada olsaydı bu canlar…

Pendik/23.05.2023