Adın kadar güzeldi yüzün.
Öpmek ister, öpemezdim Ferhat' ım
Ferhatları kaderidir hep hüzün.
Duyulur mu bilmiyorum feryadım.
Oturduğun sıraya bakamıyorum.
Kabrine bir ışık yakamıyorum.
Kırmızı kurdelanı takamıyorum.
Karneni annene verdim evladım.
Bir metre kefen önlüğün oldu.
Baharda güller açmadan soldu.
Defterinde yazacak satırın kaldı.
Gurbetteki babasına sevdalım.
Allah'ım seni bizden çok sevdi.
Açılın melekler, Ferhat'ım geldi.
...
...
Kayıt Tarihi : 9.7.2014 17:43:00
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
![Yahya Bumin Dilmen](https://www.antoloji.com/i/siir/2014/07/09/ferhatima.jpg)
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!