Doğmamış sabaha inat
Gecelere sürgünüm ben
Bu hayata nispet
Yaşamakta yorgunum ben
Sensiz geçen ömrümün baharında
Çoğu aşıklar bu şarkı bizim olsun derler
Boşver sevdiğim şiirler bizim olsun
Kuş olsun havada uçussun
Dört mevsim penceremizde,
Her an gönlümüzde olsun
Hasret bir bulut gibi çökmesin üzerimize
Vakit tamam
Zaman tükendi artık!
Çaresizliğe gidiyorum nerde olduğunu bilmediğim,
Kimsesiz zamanlarda yalnızlığa yürüyorum,
Aklımda sen.
Yüreğimde sevdanın yarası,
İstanbul istanbul istanbul....
Yarim sende ağlıyor
Gözlerimdeki yaşa bir bak
Yer ağlıyor
Gök ağlıyor
İstanbul....
Nazlı yarim utanırım senden
Haklı haksız kızarım bazen
İstemem...Kalbini kırarım bazen
Ama ben...Ama ben...
Senin gözyaşlarına gelemem
Üzülüpte benim yüzümden döktüğün
Damla damla umut yağıyor gökyüzünden...
İliklerine işliyor sevgi dolu insanların
Sinesi çatlıyor ümit bekleyenlerin
Umuda hasret çarpıyor yürekler.
Gökkubbe yarılmış sanki
An gelir yalnızlığa düşersin
An gelir hasret ile yanıp bitersin
An gelir çaresizlik hissedersin
Ama umudunu asla yitirmezsin.
An gelir ağlar kahredersin
Yine dağlarda kar var
Başımda belalar
Ben bu hayattan bıktım
Beni gözlerin Oyalar
Yine yüreğimde hasret var
Senin için yapabildiğim en iyi şey
Sadece arkandan ağlamak,
Nisan yağmurunun yapraktan toprağa süzülüşü gibi,
Gözlerimdeki yaşlar yanağıma iniyor,
Dudaklarıma değen her damla
Öptüğüm dudaklarının sıcaklığını hissetiriyor bana.
Saat tam onikide
Çal benim kapımı,
Şaşırayım dağıtayım uykularımı,
Gözlerin gözlerimle buluşsun,
Gelişinle kaçırayım aklımı.
Bu şehir tuzak bana,
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!