Ferhat Yıldız Şiirleri - Şair Ferhat Yıldız

Koskoca okyanusta limansız bir gemi
Gemiyi yutarcasına dalgalar iri
Çıkmak istese de faydasız
Yanmıyor hiçbir deniz feneri

Aldığım
nefeste bile sen
demek bu kadar
çok seviyorsun
beni sen

Yatırıp
demirci örsüne
ikimizi.

Balyozladım
yüreyime seni

Ömrüm bir
kaldırım taşı
rezilliğinde geçti

Gelen geçenin
topuklarını yaladım

Bir gözlerim
kalmıştı benim
sandığım senin
olmayan
onlara da hayalin
mesken kurdu

Önlüklü ustaların yerini makinelerin
Aldığı büyük şehirlerde
Medeniyetin aynası olan kirli eller
Şimdi sadece kirleriyle anılıyorlar
Medeniyet sayfalarında ve nedense
Hep büyük adam oluyorlar

Sen sosyete kızı
yamalarken eksiklerini
silikonla
Doksan atmış doksan
olma havasıyla

O billûr gözlerin
saldı beni afaklara.
Çıksa da önüme badireler.
Olsan da aksa da
Deryalar ummanlar aşarım.
Olursa bana hâsıl

Öpüşürken
tütün kokan
nefesime
katlandığını
bildiğim için

Sorunumuz ne
biliyor musun
Sen akvaryum
balığı.
Ben kafes kuşu