Ferhat Otobanı Şiiri - Akın Korkmaz

Kuş uçmaz kervan geçmez yalnızlığa mahkûm yollardayım
Yolda hiç gün yüzü görmemiş karanlık bir tünelden geçtim
Tünel feleğin çemberi miydi neydi artık orasını sormayın
Derken meşhur Ferhat otobanının en Şirin mevkiindeyim
Hani var ya o zır delinin delik deşik ettiği dağlar tepeler
Sırtımı sıra dağlara verip ufka baktım bir de ne göreyim
Leyla ile Mecnun’un birbirini arayıp da bulamadığı çöller
Meğer birbirine ne kadar da yakınmış aşkta kaybedenler

Hayal bu ya olur da bir gün sen de beni görmek istersen
İçine bakınca insanı büyüleyen güzel gözlerini sımsıkı yum
Kapakları üstüme kapasan ve bana kaçacak yer vermesen
Kirpiklerini bir demet ok gibi tam kalbimin üstüne nişanla
Gözlerinden gözlerime doğru gür şelaleler aksın bir hışımla
Sonra kendi kendine yalnızlık temalı düşük çaplı bir düş kur
Orada her kime sorarsan sor ben seni çıldırasıya seviyorum
Bunca yolu zahmet edip geldinse gel benimle tek kalpte dur