Ferhat'la Şirin Şiiri - Hanifi Kara

FERHAT’LA ŞİRİN

Gönül kazmasıyla, göze alarak
Ferhat, Şirin için; dağları deldi.
Bir nazar eyledi, o an çarpıldı
Şirin’se, Ferhat’ın; aklını çeldi.

Dilinden düşmedi, Şirin’in adı
Her yere yayıldı, Ferhat’ın yâdı
Acı çekmesine, dayanamadı
Ferhat’sa yârinin, gözyaşın sildi.

Akan gözyaşları, dönüyor Nil’e
Ne olur kalp kırma, sen bile bile!
Âşığın azığı; gözyaşı, çile
Ferhat çok ağladı, nâdiren güldü.

Bulutlar ağladı, yıldızlar söndü
Âşıklara göre, “aşk”sa tek yöndü
“Şirin Şirin” diye, Mecnun’a döndü
Ferhat, Şirin için; çöllerde yeldi.

İnleye inleye, o dönmüş ney’e
Nedenin, niçinin, demeyin niye?
Târifin sorarsan, “aşk nedir” diye?
Ferhat; “Şirin… Şirin”, diyerek öldü…!!!

09/06/’18
Hanifi KARA