ferhat’ın gürzü
ah! benim insanlarım; korkak-kaypak-fırıldak-salak
biraz yiğit-biraz vicdanlı-halk, o tan, sönmeyen şafak
ıhlara vadisinin kırık fayı, melendiz çayı doldu-taştı-kan aktı
beklenmedik bir fırtınaydı gelişin...
uyandırdın sessizliğimi aysız gecelerde
yaralı bir deniz gibi hıçkırdığını
bir fanus altında sıkışıp kaldığını..
aşkla kenetlenen kalplerimizin..
me'yus olduğunu,bunaldığını
Devamını Oku
uyandırdın sessizliğimi aysız gecelerde
yaralı bir deniz gibi hıçkırdığını
bir fanus altında sıkışıp kaldığını..
aşkla kenetlenen kalplerimizin..
me'yus olduğunu,bunaldığını
AŞKLA YARINLARA KOŞMAK...
Bu şiir ile ilgili 1 tane yorum bulunmakta