Kalabalık olunca sessizlik güzel oluyor.
Yalnız olunca sessizlik ürkütüyor dediğimde
yetişirdin imdadıma
Umutla uyandığım sabahlara ve zorluklara
Bir avuntu imiş oysa bütün beklediğim
eskidi bu ömrüm senden beklediklerim ile
kaç zamandır böyleyim bilemesin..
Hüznümü buğulu camlara çizdim gelmedin.
Aklıma her gelişinde.
Otururdum bir başıma
pencere kenarına.
Eserdi ayrılığın dert
rüzgarları,
yalnızlık doruğa ulaştığında
bitirmek gerekir belki de geçmişi
bilirim ağırdır yüküm kendime
şimdi belki de gidiyorumdur
doğru adımlarla geleceğe
boşuna mı beklemişti
bunca zaman
hayalinde büyüttüğü sevdiğini
kendini ise hep ertelemişti yıllarca
onca yaşayacağı sevdaya
bazen ne kadar da acele ediyoruz
bir söz söylemek için
kırıyoruz kalpleri
sonra dönüp bakıyoruz
bilemezsin nelere göğüs gerdi bu yürek
yeri geldi ateş oldum yaktım
yeri geldi kendi ateşimle de yandım
su oldum gözyaşımla
yangınımı da söndürdüm
seçimlerim..
benim en büyük yanılgılarım
bırakırsın bana iyileşmez yaralar
yoruldu yoruldu bak acılar
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!