Ferhat Arslan Şiirleri - Şair Ferhat Arslan

Çok yoruldum kalmadı soytarılıgım
Ya bir beden küçük hayata
Ya iki beden büyük kaldım
Bir ben geçtim sandım
Çemberinden felegin

Yalnızlığımı sormayın.
Avutmuyor artık sigaram.
Gündüzler küskün,
Geceler ise hepten düşman.

Yalnızlığımı sormayın.

GÖNÜL

Geçmişi takıp peşime,
Çoktan kıldım namazını
Geleceğimin.
Yollara kör düğüm attım,

Peri kızı;
Sevgimi ve aşkımı düşürdüm
Denizlerinize.
Çıkarıp ta versen hani
İnci parlaklığında
Yosun kokusunda

Beton duvara seranat yapma
Gül küser
Betondur.. anlamaz
Gönül küser

Çölden geçiyorsa yolun
Yanında taşıyacaksın
Suyunu
Deve gibi
Yoksa
Susuz kalırsın

Kesilmese de yerden ayaklarım,
Delmesem de dağları Ferhat gibi,
Düşmesem de çöllere Kerem gibi,
Hele olmasam da Mecnun gibi,
Yinede
Sevdadır bunun adı.

Son kez bakışıdır ağacına
Düşerken dalından sarı yaprağın
Göçerken yurdundan
Leyleğin

Sonbahar ayrılıkların mevsimidir

Küçügüm; bu sabah
Sana bakarken
Yüzümde tebessüm oldun
Bir çig damlası gözümde.
Ve
Uçuverdi bir güvercin

Muhabbeti koy ocağa
Demlensin.
Yollar mı girmiş,
Dağlar mı araya.
Yoksa yollar gibi tükettiğimiz
Yıllar mı.