Ben değilmiydim günlerce yolunu gözleyen
Yağan yağmur altında saatlerce bekleyen
Gözlerinde yaş soluğu kesilen
Bir duvar dibine çöküp seni bekleyen
Ben değilmiydim;
06.30 treniyle sana geliyorum
Yanımda bir çuval dolusu sevgiyle
Kapını çalıyorum
İlk duyduğum sesin oluyor
Mutlu gözlerle sarılıyorum sana
Güneş olarak görüyor
Ay gibi benimsiyorum geceleri seni
Koşuyorum uzun zorlu patikalarda
Düşüp yaralanıyorum
Gidersin yolun sonu bellirsiz
gece suskun dilimde son sözlerim
haykıramadığım narelerim
gidersin
arkandan baka kalır gözlerim
Gecenin karanlıgında yok olurcasına yürümektir
İliklerine kadar ıslanmaktır yağmurda
Durup beklemektir arkadan gelen sesleri
Sonra bir sigara yakmaktır
Bir yudum nefes çekip oh diyebilmektir
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!