Kârımdır benim dertli başım
Kendime bir yar bulamadım
Dünya alem eğlencesinde
Ben dünyaya alışamadım
Yazı yazdım dağlara taşa
Civanlık çağında bahçen yakmaya,
Derde dert katıp, özün bırakmaya,
Kerem gibi umarsız bir sevdaya,
Heves edip can yakmaya değer mi
Pervaneler döner hep aşk uğruna
İmkanı fırsat bilmedim eyledim pay
Böldüm ikiye dedim dostum sen say
Gördüm ki insan onu da etti zay
Ne yaptımsa şu insana değmedi
İftiraya karşı metaneti tuttum
Ne diyordu Nazım usta,
Tahir olmak da ayıp değildi,
Zöhre olmak da.
Sevda yüzünden ölmek de,
Mesele Tahirle Zöhre olabilmekteydi.
Yani yürekte.
Ne zaman ki derin düşünürsem ben
Bilin lütfen kendimi buluyorum
Ya ders çıkarıyorum varlığımdan
Ya da durup dizimi dövüyorum
Ne zaman ki şarkılar söylesem ben
Böyle bir güzele gönül veren yanmaz mı
Derdi Sevda olan mecnun çölde kalmaz mı
Ah ile başlayan her söz ciğer yakmaz mı
Benim derdim bana kalsın dili söyletme
Ahuzar olmuşum seni bildim bileli
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!