Uleen Ferhat!
Ne çok imrenmiştim sana
Ne büyük aşk bu ya..
Demiştim
Delmesemde dağları
Kanatırcasına
Taş basarak bağrıma
Ya onunla olur yaşam
Ya onsuz.. kapımı çalar ölüm
Diye
Unu ipe sermiştim
Aşklar seninle öykülendi
Seninle yitirildi umut
Soluğun kesilindiğinde
Acılar böyle türkülendi
Hoş bir formalite olur ölüm
Umut bittiğinde
Uleen Ferhat!
Gezinseydin sarmaş dolaş
Yalnızlığınla
Dağlar senin neyine
Tanımalıydın kuşu, kurdu
Engereği, yılanı
Bilmeliydin
Gelmiş geçmiş çağlarda
Çalanı, çaldıranı
Davul dengi dengine
****
kutbo
Adana 28.04.2010
Kayıt Tarihi : 28.4.2011 16:54:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!