Ferfecir Şiiri - Emrah Ateş

çal metin abi çal
bu gece de benim için çal
içim buruk hüzünlüyüm bu gece
derdim tasam masadaki rakı şişesinde
ve bütün hayallerime bak hepsi ellerimde
hepsi ellerimde bir resimde

avuçlarıma sıkışmış bir iki tutam duygu şimdi
senin gözlerini hala atamıyorum gözlerimden
ağlıyorum, soluyorum kendi toprağımda
sen benden habersiz birçare, hangi düşlerdesin?
hangi hallerdesin ey yar bulamıyorum seni
söyle bana nerelerdesin

sazım yanar yanında sözüm kalır kafi
bir resmin hayaline kapılır gider ömrüm
tek bir kelimenin anlamına yanmışım ben
sevmek ah o sevmek...

hangisi daha zordu sevmek mi sevdirmek mi kendini?
bak yağıyor yine yağmur
hatırlarmısın; çok severdin yağmur ıslaklığını benim ellerimde iken ellerin
lakin artık yağan her damlada ben ayrı ayrı hüzünlerim

severim, söverim de arkandan, ama daha da çok severim
bırakıp gittin beni ben sensiz ne hallerdeyim
özümü mü inkar edeyim? senden mi vazgeçeyim?
kafir kaldım bu dünyada senin yüzünden, harabeyim...

bak yine bulutlar ağlıyor senin yüzünden
ben ağlıyorum bak, yine senin yüzünden
aşk ağlıyor ey yar senin yüzünden
kalp bu ağlıyor senin yüzünden

ne umudum kaldı yaşamaya ne de yaşamak için sevincim
ne inancım kaldı hayata ne de inanmaya takatim
ben daha savaşmayı öğrenmemiştim sen gittin
daha yeni alışmıştım varlığına yokluğuna terkettin