Ferfecir Şiiri - Leyla Bay

Ferfecir...

Yeryüzünde sevilmeye layık
onca kadın varken Leyla kim...

Ya da sus ve dinle
Ben anlatayım sana Leyla kim...

Kalabalıklar arasında kaybolmuş
yalnız bir yürek
Gelenin,gidenin vurduğu
Bükülmüş bir bilek
Yüzündeki tebessümleri hüzne çeviren
Tüm olmazları üzerine çeken
İhtimaller dahilinde bile olmayan
Koca deryada kulaç atamayan
Kırık bir kürek...

Leyla...
Ruha ceza
Bedene veba
Gönüle bela
Hâlâ aşkın var olduğuna inan
Ve inandıran bir aptaldır Leyla...
Aydınlığını kaybetmiş bir deli
Ferfecir vakitlere demir atmış bir veli
Yolu engebeli
Doğuştan engelli gönlünde
korkutucu duygu seli
Kapılma seline
Hazan düşer mevsimine
Hüzün üşüşür yüreğine
Ne baharın kalır, ne bahçen
Ne umudun yol alır
Ne neşen yol bulur...

İsmini andığın
Leyla sandığın
O Leyla'yı anlatıyorum sana
Sus ve bir kez olsun dinle
Bir daha Leyla,deme...
İster çay demle
ister kahve
Her yudumda dert yudumlarsın
Her yaktığın sigara dumanında
Nefessiz kalır boğulursun...
Yerle, gök arasında kalıp
Kaybolursun
Dogal afetler saldırır gönül şehrine
Viran bir şehre dönersin
Leyla ile bir olmak hayaliyle yaşarken
yerle bir olursun da anlayamazsın...

Uzak dur Leyla'lardan
Kaçamak bakışlar fışkırır gözlerinden
Kaçak sözcükler dökülür dillerinden
Barış mı... güldürme, Allah aşkına
Leyla, Leyla diyerek öldürme kendini
İntihara meyl-ettirir beynini
Özgürlüğe değil, tutsaklığa esir eder seni...

Günün gece olur Leyla dedikçe
Sözün hece hece bölünür ismini andıkça
Ve Leyla'yı iyi sandıkça ...
Sabrın kahır çeker
Şükrün ah eder Leyla'ya kandıkça...

Hadi git Leyla deme artık
Umut sana hala gülümser
Aslı... Şirin... Piraye dedikçe
Dünya sana yeniden yaratılır
Leyla'yı unuttukça
Unut Leyla'yı umudun artsın
Unut Leyla'yı mutluluk peşine takılsın📌🙏😔🚬