Ferdi Tayfur Şiiri - Osman Bulut

Bir “Çeşme” kondurdu yolun başına
“İçim Yanar” diyen içsin istedi.
Sitem etti hep “Akşam Güneşi”ne,
Hüzün değil neşe saçsın istedi.

“Sabahı Olmayan” gecesi vardı,
“Merak Etme Sen” derken ümitvardı.
“Durdurun Dünyayı” deyip yalvardı
Başının dönmesi geçsin istedi.

Gah Necla özlemi taşıdı yürek,
Gah Leyla’ya sitem eyledi direk.
“Bırak şu gurbeti”, “Cano” diyerek
Yâri ”Yadellerden” göçsün istedi.

“Sonunda sevmeye oldum tövbekâr”
Bu hoş seda kaldı ondan yadigâr.
“Huzurum Kalmadı” dedi o kadar
Kim onun huzuru kaçsın istedi.

Yeri geldi “Emmoğlu”na yaslandı
Kalpsize “Naz etme” diye seslendi.
“Nisan Yağmuru”nda niçin ıslandı?
“Mor Güller”, “Çiçekler Açsın” istedi.

“Fadime’nin Düğünü”nde halayı,
Çekmek için geldi buldu sılayı
Sazla sözle ekti koca tarlayı
Sevdalı olanlar biçsin istedi.

Dinlesem şu “Mimar”ını yüz sefer,
Tekrarlar dururum “Hatıran Yeter.”
Üretti yüzlerce şahane eser
Herkes birisini seçsin istedi

O ümitsiz “Son Sabah”tan yakındı,
“Mecburen” ona da sela okundu.
“Yuvasız Kuşlara” bile dokundu
Herkes yuvasına uçsun istedi.

Ölecektir cemiyetin her ferdi,
Ne Osman muaf ölümden ne Ferdi.
Son kararı yine Azrail verdi;
O yoldan Ferdi de geçsin istedi.
03.01.2025 İstanbul