Ferdi Aydın Şiirleri - Şair Ferdi Aydın

Aldı nasibini kelam-ı inciden muradına herkes.
Kader ise düşer avucuna koca deryada bir çakıl.
Değdi sesini saatlerce beklemek tutunca bir nefes.
Erdi bilinmezin sırrına dudaklarından gafil akıl.

Sanma ki ah-u vah etmez hep bir cevap bu garip fikir.

Göstermediğin kısımların yalnızca bana özel güzelliğin
Ne kadarın görünürse o kadar azalır bana göre özelliğin.

Hiçbir şey mutlak doğru değildir;
sadece şimdilik yanlışlanmamış olanlardır onlar.

Mutlak bilgiye yönelmiş sorular,
sınavını geçmiş cevaplarla yetinir;
bir süreliğine sustururlar susamışlığı.

Hiçbir şey, hiçbir şey değil!
Bakıp durduğum bütün bu optik gösteri bir illüzyon bile değil; çünkü yanılsama,, en azından yanlış bir varlığı ima eder. Yanılmadığımı biliyorum,,,hiçbir şey yok.
Sigaram kül tablasında, külden kusursuz bir çubuğa dönüşürken bile hiçbir şey olmadan izliyorum zamanın akışını. Gerçekten çok güzel.
Zamanın entropik yapısı, benim antropik yapıma işliyor.

Dinliyorum…

Güneşinin batışıyla başlar,,,
Kapanır bütün umutların üzeri hiç bir ışık kaçamaz koyu karanlık bir selden.
Pırıltısı kaybolduğunda derin bakışların ve uzaklara gittiği zaman aklın senden.
Yanıp sönen bir gece lambası olur bir fikir ,ciddileşir aydınlanır, haykırır ve kurtarır kendini gemden.

Gerçek nedir?
Sözlerimizin içine sığdırabildiğimiz hisler mi,
Düşünceler mi, utangaçça bekleyen direnişler mi?
Yoksa suskunlukla yankılanan, dişlerimizi kamaştıran serzenişler mi?

Harfler dar geliyor içimde,

Huzur kalbimin sustuğu yerdir

İstanbul, iki kıtanın kalbi…
Bir yanı tıkır tıkır atan,
diğer yanı tekler belki.

İstanbul, deli bir karmaşa…
Ağlayan, umutsuz yüzüne

Ansızın gülümse, alıp götür beni en uzaklara düşünmeden dönüşü.
Hiç yabancı kalmam, her yer bizim her ne zaman görsem o gülüşü.
Şimdi barışma vakti, kim kazandı önemsemeden içimizdeki dövüşü.
Özletme, öldür, varlığımın yakınlığına bağlı yaşaması ve ölüşü

Gece her şeyi tastamam bir yalnızlık sofrası, son durağın güneş doğana değin.
Sesin ismimi seslenen en güzel ahenk, ben kim, ben neyim.

Çok mu şey istedik , yine çok şey mi olduk, şey, şey işte özledim ben biraz.
Göğsüne uzanıp kalbinin sesini dinlemek, hissetmek nefesini bir meleğin.