Ferdâniyet Şiiri - Duman Öz

Issız bir gece yanımda yine hece,
Beklemekten aciz mi bu sefil köle?
Sanıyorum olacaklardan bi’haber
Dolaşır düşlerinde yek bir biçimde..

Kanında var yeklik daha neyi bekler?
Hastalıklı birey beyni(mi) tetikler,
Akmaz, emekler zaman yine bu vakit,
Şuayip gerekmez, her adımda yeklik!

Soluklanmış köşede, durup dinlemiş,
Şeraitle dövüşse kazanan kimmiş?
Şartlardan kaçamayacağını anlamış ve inlemiş,
Durup dururken durmuş ve izlemiş..

Geceleri hisleri uyanır gibi olmuş,
Tekdüzelikten sıkılmış, kalbi solmuş.
Bir dilek dilemiş, gökyüzü bulutla dolmuş..
Ne ay gözükmüş o gece ne yıldız dolmuş!

Son kez sabretmiş kalbindeki ağrıya,
Böylesine çekemezmiş gamla keder..
Haybeye geçen hayatlar var bu gece,
Sefil köleler yekpare olmuş bi’cümle!