Ferdâne! Şiiri - İlhami İnceöz

Bin yıl önceki dal, şimdi de aynı
Armut, dibine düşüyor Ferdâne!
Leylâ denen, yitirince izânı
Mecnûn kalbini, deşiyor Ferdâne!

Geceni mehtap mercan süslese de,
Od’una, yağmur yağıp ıslasa da,
Her yoka var deyip göğüslese de
İnsan, birden değişiyor Ferdâne!

Fırçalasan da, karga gene siyah,
Günah geçmişte kalsa, gene günah,
Olmuş’a teselli vermeyince ‘’âh’’
Gönlün nem bulup, şişiyor Ferdâne!

Kalbi katran olan vicdan, ak olmaz
Vicdan yamuk olan kulda, Hâk olmaz
Hakk’ı bilmeyen de insaf, pak olmaz
Aşkta hesap hep, şaşıyor Ferdâne!

Hâyy’dan geldik elbet, Hû’ya gideriz
Hâvf ve recâ duya duya gideriz,
Yeriz ömrü, öz uykuya gideriz
Kul, orda hesaplaşıyor Ferdâne!