Kırmızı elleri vardı yalnızlığın
kırmızı elleriyle sıkardı bulutları
hep aynı saatte başlardı bu kentte yağmur
gözlerinin bozkırında otağını bırakıp kaçınca günün bütün ışıkları
dilbilmez kuşlarla gelirdi akşam.
Birden
batırdı gece
hüzün yağdı sabaha kadar...
Sokak lambalarına
fünyesi çekilmiş
Önce kadın sevdi, ardından bahar
sarmaş dolaş soluyarak
günün akıp giden rengini
gecenin darağacında soyundular
Ay
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!