Feraî 2 Şiiri - Mehmet Şahan

Rahmetini nimet bil, sakın deme el ne der,
Var oluş sebebini düşün, fikret FERAÎ!
Zahmetini hikmet bil, sakın deme bu kader,
Mevla’yı, Habibini her an zikret FERAÎ!

Birer, birer çürüyüp dökülse de dişleri,
Kalmasa dirlik, düzen; bozulsa da işlerin!
Hayallerin yok olsa, kaybolsa da düşlerin,
Bağla kalbi Allah’a; güven, sabret FERAÎ!

Bilsen neler gizlemiş parmağına, eline;
Dünyaları sığdırmış dimağına, teline…
Dikenleri sindirmiş yaprağına, gülüne;
Yaratan’a hamd eyle, sonsuz şükret FERAÎ!

Bil ki dünya fanidir; sarayıyla, köşküyle,
Oysa Cennet banidir; ebet, müddet meşkiyle
Mü’min olan kanidir, yanar Allah aşkıyla,
Bu sevdaya özünü; ada, vakfet FERAÎ!

Şahan der ki insanın Cennet olsa emeli,
Hak adına hükmeder, sağlam atar temeli!
Mahşer günü ayrışır, neyse kulun ameli,
Torununa, nesline; anlat, naklet FERAÎ!