* Feraye Şiiri - Fatma Doğan

Fatma DOĞAN
FERAYE
Uykularım kaçtı
Yine uykularımı kaçırdın Feraye
Ne diye süngüyü saplarsın uykumun can evine gece gece
delişmen aklına hangi çılgınlık düştü de uykumu böldün
Tamam alır başımızı gideriz bir gün sen nereye istersen
Vururuz kendimizi dediğin gibi şöyle bir Karadenize
Ama sabahlar çuvala mı girdi be Feraye
Elimize ayağımıza dolanan mı var aşktan başka
ne bu acelen
Yat uyu gözünü seveyim.
İkinci baharım
Seninle gecem gündüze karıştı zaten
Benim mevsimlerimin hepsinin adı senin adın oldu artık
derlerdi inanmazdım
Kadın baharsa adam olana her gün düğün,
Kadının adı Feraye ise adama her gün bahardan bir gün
Ah be Ferayem deli yüreğim
Yüreğimi yeniden hoplatan kadın
Adın bambaşka ama be sana Ferayem derim
Nasıl girmiştin öyle gökten düşer gibi gönlümün içine
Nasılda cevval kafa tutuyordun elinde topuklu ayakkabınla o iki ayyaşa
Ha ben olmasamda haklardın onları ben eminim
Meşrebinde var biliyorum biraz delilik gözü karalık
Ah Ferayem deli dolu kadınım
Seninleyken mümkün mü çağlamadan aksın sular
Mümkün mü dalgaların güle oynaya coşmaması
Savurmadan geçermi rüzgar hiç önüne kattığı bulutları
Hadi söyle güneş fıkır fıkır kanı kaynamadan durabilirmi durduğu yerde
Sen karadenizin dalgaları gibisin Ferayem nereye ne zaman çarpacağın belli değil
Göktaşı gibisin ne zaman nereye düşeceğin de bilinmez
Niye hiç sözümü dinlemezsin be Ferayem
Gerçi ben senin bu yanını sevmedim mi bana kafa tutuşlarını ele avuca gelmeyişlerini
Ah be Ferayem
Yine ne geldi de aklına gecenin dördünde de ayıktın
Hadi kendin ayıktın beni ne diye dürtüp te aklımı aldın
Şiir çektiyse canın ben sana yazarım ama ama gecenin bi körü Feraye
Ne yapayım uykumdan uyanıp sana yıldız mı toplayayım başına tak diye
Geceyi kıskandırmak için simsiyah saçlarını mı tarayıp öreyim
Buğulu camlara adını mı yazayım bir kalbin içine bu vakitte
Sen sevmezsin ki böyle yeni yetme şeyleri
sen yanında yolunda adam gibi yürüyeni seversin
sen uğruna adam gibi yaşayıp öleni seversin
sen ömrüne ömrünü şiir gibi işleyeni seversin Ferayem
bilirsin sen zaten bunlar varsa adamda,
saçını da tarar bir gece vakti, yıldızları söker indirir gökten gözlerine iliştirir ışıl ışıl
bir gülle yetinmez o, evini bağını gül tarlasına döndürür
Bilirsin sen, sevdi mi Adam, uğruna ne dizeler döktürür
Ah Ferayem deli yüreğim sen şimdi söndür hadi ışıkları kapat gözlerini yat uyu, derin hülyalara dal
Sabah uyanınca yastığının altına bir atarsın elini mahmur mahmur
orada her zamanki gibi bir emanet bıraktım
Bir demet şiir bulacaksın orada yüreğimden Ferayeme emanet.
(FATMA DOĞAN 2 EKİM 2024/TURHAL)