Feraset Şiiri - Eshat Eshat

Köz düşürür kalbime acımasızca vurur
Hasreti gönlüme kor, beni yere savurur
Yapılan her kötülük teni yakar kavurur
Sevgi, saygı, sadakat yoksa irtibatı kes
Dost gömleği ateştir, giyemez bunu herkes

Üç kuruşluk insana beş kuruş değer verme
Dost görünümlü düşman bahçesinden gül derme
Üç günlük dünya için kendini boşa germe
İstiyorsan hayatta bir tas çorbayla, eyer
Vermelisin insana hak ettiğince değer

İyiyi ve kötüyü terazinde iyi tart
Gereksiz insanları dünyandan sonsuz çıkart
Mutlu olmak istersen adam gibi dostlar şart
Menfaatler uğruna gelene açma kapı
Eğer hata yaparsan bir gün yutarsın hapı

Tek kalemde silenler kendini sanır bir halt
Hodbince düşünerek yaşar, sanki zatı salt
Kendisi gaf dağında, senin payense en alt
Hükmen yenik sayıldı iyilikle, feraset
Körpecik gönüllerde yitti gitti nefaset

Hayatından insanlar gelirde geçer ey can
Kimisi oyun ister kimisi de heyecan
Benim aklımda kalan kırk yıl hatırlı fincan
Harman gibi savurdun devranın şenliğini
Paraya esir düştün kaybettin benliğini
______Eshat