Ferancemşek Şiiri - Mehmet Sani Özel

Bir dilek tut, bir çöp çek
Şans, kuytu bir köşeden ferancemşek
Akıl dilden düşenlerle, rehavette şimdi
Yıldızlar kandil, gökyüzü yorgan
Yer yatmaya çok müsait, döşek

Biz, bir nefesi bin parçaya bölsek
Binde birinde yaşasak pervasızca, sonra ölsek
Hiç kimseye kin ve garez etmeye fırsat kalmadan
Başımızı kaldırdığımızda, tepemizde dikilmiş!
Dört büyük meleği birden, bir arada görsek
Hesabı, sorulur mu dersin aşkın?
Haykırsam avazım çıktığı kadar
Bağırsam, desem ki.,
Ben aşkım!

İnanır mı, Cenab-ı Huda?
İdraki lahzanın bir köşesinde gizili
Olan bitenden cüda, sadece sizli bizli
Kaderi, alnından kaşıyan meşke

Diyorum. Diyorum ki, ferancemşek
Varlığı yerli yerine oturturken melekut
İki tevatür testisinden, dökülmüş suyuz biz
Ateşle barut gibi, bir araya gelmesi imkansız
Biri diğerine, zılgıt çeken huyuz biz
Yar yüzünden nasibimiz, bu kadar
Adını ne koyarsan koy!
İşte buyuz biz!

İndir, indir artık!
Kaşlarının çatından küsmeleri
Yoruldum, kaldıramıyorum zamansız düşmeleri
Ferah-rev yürüyüşün ardında kaldım
Ferah-nak gülüşten inşirah aldım
Pervaneyim, ışığa dönerim
Ah, bu göğü dinlemeler!
Nefes nefese kalır
Geri dönerim!
...

06.03.2009