Feraî 7 Şiiri - Mehmet Şahan

FERAÎ 7
.
AH FERAÎ AH
.
Ah Feraî ah! Duy deme, kulaklar sese tıkalı;
Hangi selam anlatır ki, sözlerinden sezileni!
Ah Feraî ah! Gör deme, bulaklar sise kapalı;(*)
Hangi kelam anlatır ki, gözlerinden süzüleni!
.
Ah Feraî ah! Sus deme, haykırışın arşa değer;
Hangi yürek hissetmez ki, naraların zor olanı!
Ah Feraî ah! Kes deme, yakarışın varsa eğer;
Hangi kalpte nüksetmez ki, yaraların kor olanı;
.
Ah Feraî ah! Kal deme, bu can canı, canda anar;
Hangi gönül fark eder ki, can özünde savrulanı!
Ah Feraî ah! Bul deme, bu can cana, canda yanar;
Hangi sevda terk eder ki, aşk közünde kavrulanı!
.
Ah Feraî ah! Gül deme, bülbül gülde ahu zarda;
Hangi bülbül ah etmez ki; gül dalında ötmeyene!
Ah Feraî ah! Gel deme, belki kalmış dar mezarda;
Hangi gönül vah etmez ki; güle ömrü yetmeyene!
.
Ah Feraî ah! Sil deme, silinmez emrinin anı;
Hangi fani akletmez ki; ruh yaşar mı ölmeyene?
Ah Feraî ah! Bil deme, bilinmez ömrünün anı;
Pir-î Fâni akletmez ki; Hak şaşar mı bilmeyene?
.
(*) Bulak: Doğal kaynak su, pınar.
.
MEHMET ŞAHAN (PİR-Î FÂNİ)
01.12.2020 – İSTANBUL