Ferahlamak Şiiri - Abdulkadir Uçar

Ferahlamak insanların acı duymadan kalbinin atması
Ciğerine bir şey saplanmadan nefes alışı
Hiç bir şey hissetmeden ama buğulu gözlerle dünyaya bakışı
Ağustos sıcağında terlememek zemheride üşümemek

Kimisi meltem ferahlığını ister
Bazıları dalga seslerinde bulur bu ferahlığı
Yağmur tıkırtıları, ay ışığı,rüzgar
Zifiri karanlık veya bazen çıt çıkmayan sessizlık
Hepsi ayrı ayrı kişilere ferahlık verir

Benimkisi bambaşka
Oğlumu kaybettim
Acının büyüklüğünden midir nedir bilemem
Tek başıma hüngür hüngür ağlamak
Her damla göz yaşımı
Allaha olan sevgimin belirtisi şükür olarak
Akıtmak,dökmek...........

Ferahlamak değil belki ama
Yüreğimin yangını durur