Mevki gömleğine güvenme, kanma
Hoyratça çıkarıp, soyarlar bir gün
Kirlenen gömleğin yıkarlar sanma
Gömleksiz ortada koyarlar bir gün.
Gerçek dostlarına yüzün çevirme
Ve gidişat gün gibi benliğimde
Hala pudra kokusu ellerimde
Bir güvercin ki beyaz, penceremde
Avuçlarımda sen kokulu toprak
Ana rahminden gece düşüyorum
Gün doğuyor üstüme, üşüyorum
Anlamı olan yaşamın kendisi
Anlamlı kılansa insanın kendisi
Hayatın anlamsızlığı da
Bir anlam değil midir?
Üretmek emek ister
I-
BİLİRİM
Bilirim elbet bende hissederim yüreğimin ta derininde
Ekmek kavgasının ne demek olduğunu
Toprağın tohuma
Tohumun güneşe hasret doğduğunu
Çığlık sesleriyle yükselir göğe
Her gece uykular göğe seslenir
Kalbinde biçare sevgi çağrısı
Bir umutla doyar ruhu beslenir
Hangi yöne baksa orda beklenir
HER SABAH KİRPİKTE BİR ÇİY TANESİ! !
Bu ateş gönlüme düştü düşeli
Yüreğim yanıyor yok bir çaresi
Gün olur geceler kandırır amma
Bedenim ruhuma dar geliyor bu günlerde
Her geçen gün biraz daha kızgın
Bedene tutsak ruhum.
Serçe parmağım sende mi
Yaşam dolu gönlüme
Gözümde yaşlarla geçmişe baktım
Sonbahar, baharı almış gidiyor
Gönlümde dertlerden başka ne kalmış
Kışlar da yazları çalmış gidiyor.
Şu solmuş yüzümde yılların izi
Bir rüya sandım dün sabaha karşı
Ağladım, dövündüm, gün bana karşı
Haykırdım nefesim yetmedi arşa
Düşmanın bombası kastetti cana
Üç yaşında şehit verdim vatana
Geceler tutsak, uyku haram oldu efendİm
Dertlerden gönül harap, bitap oldu efendİm
Gözlerim hayaline dalarken hasretinle
Bu yürek bu ten ile helak oldu efendİm.
Safalar yasak, aşkta rüyam oldu efendİm
Sabahlar uzak, hüsnün serap oldu efendİm
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!