Ferâgat Şiiri - Levent Topludal

Hakkımdın. Aldığın bu karar sana
Yarıyorsa ben hakkımdan vazgeçtim.
Seni benden alan, can pahasına
Koruyorsa ben hakkımdan vazgeçtim.

Bir haftada bitmediyse balayı,
İçip içip basmıyorsa kalayı,
Gözün açılmadan kalkıp sofrayı
Kuruyorsa ben hakkımdan vazgeçtim.

Şapırdatmıyorsa gevişlerini,
Hiç ıslatmıyorsa mavişlerini.
Çamaşır, bulaşık, ev işlerini
Görüyorsa ben hakkımdan vazgeçtim

İstiyorsa evden çıkarken izin,
Onun için bir emirse her sözün.
İstemeden kırdığında bir hüzün
Sarıyorsa ben hakkımdan vazgeçtim.

Yediğinde süpürgenin sapını;
Gık demiyor, kesmiyorsa lafını.
Huzura çıkarken üç kez kapını
Vuruyorsa ben hakkımdan vazgeçtim.

Tetikteyse kapı çaldı mı diye,
Bebecik uykuya daldı mı diye.
Yapacak başka iş kaldı mı diye
Soruyorsa ben hakkımdan vazgeçtim.

Levent’ten kibarsa, Levent’ten ince;
Söyle de hayrını görsün, o gence.
Gece gündüz makamında el pençe
Duruyorsa ben hakkımdan vazgeçtim.
1 Kasım 1999