senden kalmayım
dün gece bütün yıldızları içtiğimi saymıyorum
bir kervan yürüdü az önce karşı sırttan
bastıkları, sırtımın orta vadisinin bir yeriydi sandım
rüzgarı kese kese yürüdüler
gözlerim çıplak
eceli görse parçalayacak kahrından
tarifsiz bir istenç
delinmemiş boncuklar düşürür vakitsiz.
bir Asur kenti gibi yaşlı
ve bir ceviz ağacından uzanan kök hesabı
asırlar boyu boynuna astığı oksitlenmiş bir bakır kolye
Diyarbakır temmuzlarından daha yakıcı
bir zindan direnişinde can
senden kalmayım
dün gece kaybettiğim ayı saymasak
lotus yaprağından bir avuç su çırptım rüyama
yokuş aşağı kaçan beyaz tavşanlar gördüm sonra
ve bir dağdan taşan son rezonans
zulamda saklı bir tek hece kalmayacak kadar senden kalmayım
ıkındıkça zaman
karnından boşalan geçmiş vakit imleri
beslediğimiz üç şarkının sözlerinden hayatı
ezberinden zincir akışı gibi sesler
acının kundurasıdır tıklayan
ama durdum şimdi
yaman durdum hem de şarap gibi
düşünü kurduğum, eskimiş bir urba değil
elinden damarları saydığım kan ırmakları sahibi
yıldızları içtim ayı kaybettim
gece simsiyah
şarap sessiz ve sıcak girdi damarlarımızdan
tarihide okuduk masallar hesabı
sevişsin diyordu tanrılar
duyar gibiyim…
Kayıt Tarihi : 14.4.2009 23:22:00





© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.

İRFAN BEY, YALIN BİR DİL KULLANMIŞ VE KENDİNE ÖZGÜ BİR ANLATIMLA ŞİİRİNİ YAZMIŞ.
ŞİİR BÜTÜNSELLİK AÇISINDAN MÜKEMMEL VE AKICI..
OKUYUCUNUN ŞİİRLE BÜTÜNLEŞTİĞİNİ SANIYORUM.
BU GÜZEL ESER İÇİN SİZİ KUTLARIM İRFAN BEY.
TAM PUAN
SAYGILARIMLA
TÜM YORUMLAR (2)