Fenomen Şiiri - İrfan Sari 2

senden kalmayım
dün gece bütün yıldızları içtiğimi saymıyorum
bir kervan yürüdü az önce karşı sırttan
bastıkları, sırtımın orta vadisinin bir yeriydi sandım
rüzgarı kese kese yürüdüler

gözlerim çıplak
eceli görse parçalayacak kahrından
tarifsiz bir istenç
delinmemiş boncuklar düşürür vakitsiz.

bir Asur kenti gibi yaşlı
ve bir ceviz ağacından uzanan kök hesabı
asırlar boyu boynuna astığı oksitlenmiş bir bakır kolye
Diyarbakır temmuzlarından daha yakıcı
bir zindan direnişinde can

senden kalmayım
dün gece kaybettiğim ayı saymasak
lotus yaprağından bir avuç su çırptım rüyama
yokuş aşağı kaçan beyaz tavşanlar gördüm sonra
ve bir dağdan taşan son rezonans

zulamda saklı bir tek hece kalmayacak kadar senden kalmayım
ıkındıkça zaman
karnından boşalan geçmiş vakit imleri
beslediğimiz üç şarkının sözlerinden hayatı
ezberinden zincir akışı gibi sesler
acının kundurasıdır tıklayan

ama durdum şimdi
yaman durdum hem de şarap gibi
düşünü kurduğum, eskimiş bir urba değil
elinden damarları saydığım kan ırmakları sahibi

yıldızları içtim ayı kaybettim
gece simsiyah
şarap sessiz ve sıcak girdi damarlarımızdan
tarihide okuduk masallar hesabı
sevişsin diyordu tanrılar
duyar gibiyim…