Fener Yanmazken Şiiri - Yorumlar

Fenerinin ışığı hiç sönmesin.Gönlünden geçen tüm güzellikler rengarenk yakamozlar eşliğinde seninle olsun hep. Tebrikler canım...Sevgilerimle...

İyi ki inat etmişsiniz de bu güzel şiir çıkmış ortaya, çok güzeldi, içtenlikle kutluyorum...

Sevgiler kalemin güzelliğine

Yüreğinizin sesi daim olsun güzel bir şiir okudum

Fener, güdümlü ışığın, aydınlığın sembolüdür... Biz nereye tutarsak, orayı gösterir... Üstelik kendi korunaklıdır da kolay kolay sönmez....

Şair de bunları biliyor ve buna rağmen şiirinin başlığını 'Fener Yanmazken' diye koyuyorsa, şiiri bu gözle irdelemek gerekiyor...

Şiirdeki 'kayalıklar' çok güçlü bir imge olarak kullanılmış... Zorlukların, yaman çıkışların, tepelerde yalnız kalışların anlatımı için... Bütün zorluklara göğüs gerilerek çıkılan o zirvede ona yol gösterecek hiçbir şeyin olmayacağının anlatımıdır 'yanmayan fener'....

Zirveye çıkacak kadar güçlü insanlar bu süreçte kendi yaşadıklarını alt ederken başkalarının istekleriniz de yerine getirirler, dertlerine de derman olurlar... Oysa kendileri öncesinde ve sonrasında hep yalnızdırlar... Belki o nedenle güçlüdürler, belki de 'güçlü' oldukları için yalnızdırlar...

Nereden bakarsanız bakın, hepsi aynı yola çıkar... Güç= yalnızlık!....

Başkalarıyla paylaşmadıkları veya anlaşılamayacakları kuşkusuyla paylaşamadıkları için hep 'içlerine' dönerler... 'sabır' bunun en güçlü getirisidir....

Bu şiir, yorum için çok zengin bir şiir... Daha yazacağım çok şey var aslında... Zaman bulduğumda tekrar dönmek isteyeceğim şiirlerden biri... Umarım yapabilirim....

Yüreğinizin doluluğunun güçlü kaleminizle dizelere yansıdığı şiirinizi ve sizi içtenlikle kutlarım Fulya Hanım.... Sevgilerimle.....

Işığımızı söndüren, bizi hüzün deryasına iten, çaresizliğe sevk eden muhakkak birileri çıkabiliyor karşımıza..Rabbimize havale etmişiz, sabretmişiz..Eninde sonunda yüreğimiz feraha kavuşacaktır...Yüreğimiz gün gibi, güneş gibi aydınlık olacaktır..

Çok güzeldi şiir..Kendimizden bir şeyler bulmak mümkün şiirinizde..

Sevgilerimle Fulya Hanım..

Şiiri defalarca okudum ancak Hikayesi kısmını da okuyunca bambaşka bir güzellikle karşılaştım. Hem sevindim, hem mutlu oldum.
"Satmıyor, okunmuyor" geekçesiyle şiir yazmaktan vazgeçilmemiş, zayıf taraf bilerek ve inatla tutularak denge sağlanmaya çalışılmış, adeta "Şiirde bazı şeyleri yapamazsın" diyenlere meydan okunarak bence çok iyi bir ders verilmiş. Demek ki "olmaz" dedikleri şiirde de pekala oluyormuş.
İkincisi benim yaşadıklarımı yaşamış olmalı ki satmasa veya okunmasa bile şiir yazmaktan vazgeçilmemiş. Ben de öyle yaptım, inatla ve daha çok sarılarak, çeşitlendirerek ve dünya literatüründen bazı örnekler de sunarak, koşma, çocuk şiirleri, haiku, divan, hece, kafiye, mani, masal/şiir, öykü/şiir, destan/şiir, efsane/şiir, taşlama gibi birçok şiir türünde yazdım ve yazmaya devam ediyorum. Konuları da çok çeşitlidir, okuyanlar bilirler.
Şiirde başarılı bulduğum hikayesinde anlatılan leitmotif'in (tekrarlı anlatım) Fener sözcüğünde her bölümde ortaya kendiliğinden çıkıyor. Burada fener sözcüğü ile anlatılmak istenen yol göstericilik, aydınlatıcılık, yardım etme ve merhamet duygularıdır. Deniz fenerinin ışıkları yanmazsa denizcilerrotalarını şaşırırlar, belki de batarlar. Ama bunu engelleyen çeşitli olgular ve insanlardan bahsediliyor. Bunu yine imgelerden anlıyoruz.
Özelde kendini, genelde ülkenin veya dünyanın içinde bulunduğu kötü gidişatı betimliyor ve aydınlığı sağlayacak olan eğitim, sanat, kültür, barış, sevgi gibi her biri birer fener ışığı olarak insanlığı aydınlatan olgu ve duyguların yok edilmesinden endişe duyuluyor ve tek yardımcı olarak Yaradan'a sığınılıyor.
Her bir imge bilinen veya saklanan birer gerçekliği ifade ediyor ve güçlü benzetmeler var şiirde. Samimiyetle diyebilirim ki şimdiye kadar okuduğum en anlamlı ve en güzel şiirlerden biriydi.
Sen hep yaz, kaleminin mürekkebi asla kurumasın Fulya hanım, saygılar...

2017/ 42. * Haftanın Şairleri * 2. * si seçilen içten dizelerinizi kutluyorum Fulya Hanım

Çok üzgünüm Fulya kardeşim,böylesi talihsiz,böylesi hiç hoş olmayan bir ortamda bir birimizin huyunu suyunu iyi tanımadan bu istenmeyen tanışma seromonisini yaşadığımız için..İç dünyanızın bire bir yansıması olan şiirlerinizi okudukca kendime daha çok kızmaya,kahretmeye başladım..Keşke önce kendini şen şakrak,hayatı hiçe sayan bir profil olarak tanıtmasaydın da;
Dalgaların her vuruşu taşısa da damlaları taa yüzüme
Ferahlık haram, fener yanmıyor
Yakamoz bile düşmüyor denizime
Karanlığımdayım kayalık tepelerde
Tek bir yıldız bile kaymazken
Dilek tutmak benim neyime
Ben ki aydınlığa öylesine hasret
Rabbim , ya sabır ya havle.......//
Önce şiirlerinizi okuyup,bu şiirinizde olduğu gibi,hayata karşı karamsar bakışınızı, o ümitsiz duruşunuzu görebilseydim..
İnanki kardeşim,gururumu,onurumu bir kenara bırakır sana kolumu kanadımı gerer,dağ gibi yanında dururdum..Ama bu tatsızlık yaşanacakmış yaşandı ve kapandı..Derler ki "kavgayla başlayan dostluklar,ebedi olur" inşallah bundan sonra bir abin olarak hep yanıbaşında olacağım..

Şimdi içimi acıtan bu duygu yüklü güzel şiirinizi gönülden kutluyor,hayatta her şeyin gönlünüzce olması dileklerimle,gurbet ellerden selam,sevgi ve saygılarımı iletiyorum..

tebrik ederim anlamlı bir şiirdi fülya hanım saygı ve selamlarımı gönderiyorum

Ne yazık şiir okuyan bir toplum değiliz diyecektim. Sonra düşündüm, yanlış olacak...İşin gerçeği biz, okuyan bir toplum değiliz. Suçu hemen üstlendim eski bir ilkokul öğretmeni olarak.Yazık!... Demek ki görevimizi tam yapamamışız. Amaç okumayı öğretmek değil, okumayı sevdirmekti. Hatta , öğretimden çok eğitimdi. Olmamış... Başaramamışız işte...

Doğrudur.Şiir kitabı basımını pek çok yayınevi kabul etmiyor, okuru yok diye... Biz nasıl böyle duygudan yoksun bir toplum olduk. Ya da ne zaman..Hep böyle miydik yoksa?...

Gelelim şiire. Birinci bölümde şair:

Karanlığımdayım kayalık tepelerde
Tek bir yıldız bile kaymazken
Dilek tutmak benim neyime

derken büyük bir tevazu,

İkinci bölümde:

Canımın yandığı bu karanlık dehlizde
Cennete cehennem harı savrulmuş
Ruhlar kuruyor
Fener yanmazken kayalık tepelerde

derken bir tevekkül,

Üçüncü bölümde:

Öyleyse sorarım size
Neden bu üşüme
Rabbim, ya sabır ya havle

derken bir sorgulama

ve finalde:

Oysa, hissettiğim safi aşkla biliyorum ki
Yeşil, yetmedi mavide,
Her türlü varlığa can suyunu içiren
Her zerrede her nefeste
Cömert ve esirgeyen…
Ol deyip, olgunluğa güzellikle erdiren
Yaradanım benim için bunu kararlamamışken,
Fenerimin aydınlığını kimler kararttı
Yedi cihanda, yedi renk, gökkubbe
Sela etmezken böylesine!
Beni bu kayalıklara kimler bıraktı, sorarım size


diyerek, aslında bu karanlık veya karanlığa mahkum edilişim Allah'tan değil, kuldandır. Beni kandıramazsınız! der gibi bir meydan okuma vardı.

Şairin şiirde kullandım dediği sembol, imge, leitmotif veya her neyse çok da önemli değildi benim açımdan. Şair bir fikri savunmuş ve bunu gayet akıcı bir dille dizelere aktarmayı başarmış. Konu, şiirin, öykü veya romanın hangisinin daha üstün olduğu da değildir elbette. Hepsi ayrı ayrı değerlidir. Okurları farklı olabilir. Yeter ki okunmaya değer eserler üretilsin...

Bilerek, inadına, özellikle yaratılan bu suni karanlıktan kurtulmanın vakti yakındır sevgili Fulya... Karanlığın en yoğun olduğu an, tan yerinin ağarmasına en yakın andır..Bu denenmiş bir gerçektir. Sayısız kez yaşanmıştır. Biz de yaşayıp göreceğiz.

Sevdim bu inat, isyan, dik duruş,tevazu, tevekkül, sabır ve de biraz tasavvuf kokulu değerli yürek sesinizi. Kutluyorum içtenlikle ve sevgimle...

Nicelerine sevgili Fulya..Esenlikle....