Fener ve ufuk Şiiri - Kemal Eyüpoğlu

Ne geceler sardı beni
Ne yıldızlar sarmaladı
Uzandım tutamadım yıldızları
Ve denizde;
Dalgalarla boğuşan Ay'ı
Ve yakamozları.

Sonra;
Issız bir koyda
yalçın kayalıkların üzerinde
Gönlümün fenerini yaktım
Gözlerimi sabitleştirerek bir noktaya
hep ufka baktım.

Ne yanıp sönen fener,
Ne açıktan geçen gemilerin ışığı
Ne Ay, ne Yıldız avuttu beni
Yıllar hem feneri yıprattı hem beni
Gömülü kaldım hep
Mazinin karanlıklarına
Ve sensiz
Birşeyler kalmadı yarına.