Fener Kimi Yanmışam Şiiri - İsmet Barlıoğlu

Hele mene bah, mene,
Neçe güne galmışam.
Bahalığın derdinden
Fener kimi yanmışam.

Ete bahsam; et zalım,
Ekmek bahşa bir çalım,
Ya biz ne poh alalım?
Men zavalli olmuşam.

Suyun bi fırtı gaça?
Çıhmış ortaya maça,
Bez mi vurdurak gıça?
Bişmişem, gavrulmuşam.

Su içesen; paraynan,
Su tökesen; paraynan,
Düş göresen; paraynan,
Çok yahşi devrülmüşem.

Meni menden alalar
Dert bilmeyen balalar,
Garbime domalalar;
Men sağ iken ölmüşem.

(DAT DARA LİLLİM isimli Şiirsel Gülmeceler 'inden > 13-14/100)