Unutulmuş, yalnız bir fener,
Arkadaşı martılar…
Enginlerde sessizce,
Kendi halinde yanar.
Fenerin gözdesi var,
Her sabah onu arar.
Gözde, yavaş ve nazlı,
Ufuktan doğar.
Fener denize göz kırpar,
O da gönderir köpüklü su.
Birden oyun başlar,
Çocuksu çocuksu…
Eteklerini yalar,
Kıvrım kıvrım dalgalar.
Fener de neşelenip,
Bir ıslık çalar.
(Eskişehir 4/1/2004)
Hikmet KüçükKayıt Tarihi : 23.4.2005 10:52:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!