Fenası ayrılık Şiiri - Emrah Özcanan

Bir fenası ayrılık işte
Veba gibi
Ne gündüzün bereketi
Ne gecenin tadı
Ne baharın yeşili
Nede içimizdeki neşeyi bıraktı
Mevsimlerimizi değiştirdi
Ne sen kaldın
Nede ben eskisi
Sarpa sardı düşleri..

Değil senden başkası
Acıtır bile düşüncesi
Dolduramaz kimseler yerini
Elbet gelen aratır gideni
unutmuyorsa sevdiğini.

Ey yürek faciası
Yaktığın yer kül
Anladık seven de kör
Ya çekip giden
Yada fenası ayrılık
Bilmez mi beni...