Fenâ ve Aşk Şiiri - Fahri Kaplan

denizi çağırdım
maviyi gün gibi değil sanki bitimsiz
yeşil bir saati ağacı ormanı
hayali ve sesi çağırdım

bir sabah kendimleydim
bazen de kendime ağırdım
hafiflemek istedim asude
kaybolmak vazgeçmek fenâ
her adımım yeniden doğuştu
kalbim o heyecanlı kuş
miracı sana

hayatı çağırdım
kıpkızıl kadehlerin manasını
kırıldı sûret dağıldı pâre pâre
camlardan sarayı mahv ettim

kaydettim denizi
damlaydım
kendimi kaybettim

buydu asıl mana
rüyalarla anlatılmış rüya buydu
sonsuz oldum o’nsuz olmadım

o demek de uzak geldi sonra
"seni gerek seni"

"aramakla bulunmaz"dı
evet bu ne belâ

aradıkça sen oldum
sende kayboldum
sende aşk oldum